Sonra bu cümlenin geçtiği ilk sayfayı okudum. Cellat benzetmesi yapılmış terk edene. Ya da ben daha kitabı okumadığım için anlamak istediğim gibi anladım. Belki de gerçekten katildir ama metafor olarak düşünmek daha güzel. Bu kısım beni etkilemesindeki en önemli şeydi. Bir zamanlar ben de kendimi bu şekilde hissediyordum. Artık değil. Sadece bir zamanlar. Kendimden başkasını sevemediğim zamanlardı. Bencilliğin dibindeydim. Hala bencilim ama normal bir bencillik bu. Tabii ki insan önce kendi mutluluğunu düşünecek. Kadehinde zehir olsavari bir aşk çok gerçekçi değil. Ama olabilir de. Bilmiyorum. Sen tükenme beni bitir demek de ne bileyim yalnız yeşilçamda olur.
Kitabı okumaktan ve saçma bir hikayeyle karşılaşmaktan korkuyorum. WHATEVER.
"KENDİNİ KAZANMANIN BEDELİ BİRİLERİNİ KAYBETMEYİ GÖZE ALMAK MI?" öyle mi gerçekten? galiba bence de öyle . ya da öyle sanıyorum, öyle sanıyoruz. çünkü tecrübe denen kocaman bir öğreti var dimağlarımızda. kaç yıl yaşadığın farketmez 15-20-40-80. hayatın her aşamasında bir şeyleri tecrübe ediyoruz. sobadan yakıcı sıcaklığı öğrendiğimiz gün başladı her şey. her şeyin bir BEDEL i var!
YanıtlaSilEvet belki de o bedele katlanabilmek icin en azindan bi seyler ogrendim diye kendimizi kandiriyoruz.
Sil